Ένας πολίτης στο φορείο....

 

Τετάρτη, 7 Απριλίου 2021

EKABNews

 

Ένας πολίτης στο φορείο....

7/4/2021

 

Γράφει η Ιωάννα Νίτσιου

 

Δεν είναι λόγια που ακούγονται στην τύχη... Δεν είναι ανάσες που δυσκολεύουν το σώμα. Δεν είναι ψυχές που πετάνε τριγύρω ανήμπορες. Δεν είναι η βροχή, που χτυπάει το τζάμι ούτε το δάκρυ που κυλάει ατάραχο, χωρίς κανείς να νοιαστεί, να μοιραστεί, να νιώσει..  Είναι ο πόνος που χτυπάει την πόρτα, είναι οι λέξεις που δεν βρίσκουν διέξοδο να πουν την αλήθεια, είναι η  σιωπή δυνατή που χαράζει τον τοίχο, είναι ο ήχος που κάνει τα δόντια να τρίζουν και ψιθυρίζεις σιγανά να μη σου τύχει...

Λες, σε μένα δε θα τύχει ποτέ..και τυχαίνει...

Στο Παγκράτι. Στο Βύρωνα, στο Μενίδι, στην Κηφισιά, παντού. Μια Ελλάδα, μια εικόνα,  ένας χάρτης.  Όλα στο κόκκινο...  κι εσύ νιώθεις μόνος...

Το σώμα τρέμει, κι η σκέψη τρελή μαστιγώνει τις λέξεις. Πολίτης του κόσμου, σε έναν έρημο κόσμο, με το θερμόμετρο κρυμμένο μυστικό, κολλημένο εδώ και ώρα στο 38,8...

Η ανάσα βαριά. Ας ανοίξουμε λες το παράθυρο..Κάνει ζέστη, ή κρύο; Σημασία καμία. Να μην ενοχλήσω. Θα περάσει..Ας με βρουν εδώ, στο πάτωμα..

Ο χρόνος εχθρός.  Το μυαλό φτερουγίζει. Λίγο ακόμα ..Να μην ενοχλήσω. Τόσος κόσμος... ποιος θα δώσει σημασία στην ηλικία μου; Και το τηλέφωνο στην άκρη κομμένο... Αυτό είναι...Δε μας έφτανε.. έχουμε και το...όλα μισά. Τα λόγια άχρηστα...

Σηκώνεται, ρίχνοντας γύρω τις λέξεις, τις σκέψεις, τα φάρμακα...Δεν υπάρχει κλήση έκτακτης ανάγκης... Φτάνει στην πόρτα.. Στηρίζεται στον τοίχο..Τη χτυπάει. Ανοίγει το ασανσέρ. Κάποιος βγαίνει. Πέφτει..Ο ήχος υπόκωφος. Κάποιος γονατίζει. Ακούει φωνές. Δεν ξέρει ποιος είναι και που...

Συνέρχεται. Ξεχωρίζει φωνές, κι όμως όχι πρόσωπα. .. Κάποια λάμψη, κάτι σαν ήχος..

Ακουμπάει κάπου. Μυρίζει κάπως. Μια γυναικεία φωνή την καθησυχάζει. Μη φοβάσαι θα γίνεις καλά. Της αγγίζει το χέρι. Ξεχωρίζει την αλήθεια. Το συναίσθημα. Της μιλάει. Δεν είσαι μόνη της λέει. Είμαστε δίπλα σου. Σε πάμε στο Νοσοκομείο. Τον βλέπεις το Γιώργο; Αυτός οδηγεί... Η σειρήνα τραγουδάει. Νυφιάτικα. Με το οξυγόνο στο τέρμα. Με το γκάζι φτερό. Κι η πεταλούδα να ψάχνει για καταπράσινα λιβάδια...

Δεν αισθάνεται μόνη. Κάποιος της κρατάει το χέρι. Κάποιος ψιθυρίζει απαλά. Κάποιος ακούει. Κάποιος επιμένει. Κάποιος Γιώργος οδηγεί. Μόνο για κείνη..που δεν την ξέρουν. Που δεν την έχουν ξαναδεί. Αλλά, σαν να τη γνωρίζουν καιρό. Είναι εδώ. Δίπλα της.

Ποιο κορίτσι κρύβεται πίσω από αυτήν τη φωνή; Μιλάει για κείνη. Σε εκείνη. Ψυχή μεγαλείο. _Δεν ήξερα παιδί μου. Για αυτό δεν μπόρεσα..Στο ανήλιαγο υπόγειο μου δεν φτάνουν τα νέα..Ότι μαθαίνω από δω κι από κει.. Ειδήσεις ψεύτικες, αληθινές, κανείς δεν ξέρει.. ψευδαισθήσεις.._ Τα λόγια της.

_Δεν έχω κανέναν..Εσύ;

Ασε με να φύγω, δε θα λείψω..

Έχει συνέλθει. Το οξυγόνο εκεί..κι ο πυρετός.. Φίλος, εχθρός, φιλοσοφεί.

_Που είμαι; Κοιτάζει ολόγυρα. Μάσκες, φιάλες, εκεί. .. μυρίζει κάπως.

Στο ασθενοφόρο. Με το φως χαμηλά . Όλα στο φως. Ρόζ και κόκκινα. Έχω κι εγώ..

_ Δε θα λείψω...

_Έλα κυρία Μαρία, σε λίγο φτάνουμε..Δεν ακούς τη σειρήνα;

_ Φτάνουμε...Στο τέλος; Στην αρχή;

Ο Γιώργος τραγουδάει μέσα από μια στολή. Τους είπε από πουθε είναι. Ήπειρο. Κι αυτός. Αργά τραγούδια , πονεμένα, σαν κι αυτήν. Ένα τραγούδι τη φορά. Σαν τη ζωή, που περνά και χάνεται...

Θέλει να γυρίσει νωρίς σπίτι σήμερα ο Γιώργος. Έχει γενέθλια η Άννα. Τριών χρόνων. Μεγάλωσε. Με μαγουλάκια ρόδινα και βηματάκια χορευτικά, κάθε μέρα, τον περιμένει πίσω από την πόρτα γελώντας τρανταχτά στα αστεία που της κάνει, τηρώντας το πρωτόκολλο.. Αυτήν σκέφτεται της λέει. Έτσι μαλακώνει το μέσα του.

Γυρίζει το βλέμμα και βλέπει κάτι θαμπό..

_Σταυρούλα της λέει...,  με λένε.

_ Τι λες παιδί μου!! Τυχερό. 

_Α, μπα...

Ο πυρετός, ανίκητος. Ατρόμητος. Αγέρωχος. Κι όμως δεν αισθάνεται μόνη. Και τώρα ναφευγε.. έχει συνέλθει . Συνεργάζεται.

_Κάτω το χέρι κ. Μαρία

Φτάσαμε...

Ανοίγει η πόρτα.  Ο ανθρώπινος πόνος ζητιανεύει. Για ένα κρεβάτι, για μια γωνιά, για ένα διότι. Κάποιος τρέχει.

Σε ένα διάδρομο κόσμος και φώτα. Δυνατά. Ακούει τις ρόδες του φορείου στο μωσαϊκό να γλιστράνε με κόπο.

_Στην άκρη. Η φωνή του Γιώργου. Το χέρι αγκιστρωμένο .  Δεν τραγουδάει.

_Ενα γιατρό!!

Στην άκρη

της Ακρόπολης τα φώτα, αναμμένα

Κάποιος απόψε , κάποιον σκέφτεται

Ένα παιδί, χαμογελάει

Στο περίπτερο, αγοράζουν σοκολάτες

Τα δέντρα λυγίζουν στον αέρα

Στους τοίχους δεν στέλνει μήνυμα ο Άκης στην Τετα

Στη γειτονιά, έχει αύριο λαϊκή

Το ασθενοφόρο, το πάνε για απολύμανση..

Κάποιοι κι απόψε, έδωσαν ελπίδα

Περαστικά κ. Μαρία!!!!

 

Ένα τεράστιο ευχαριστώ από ανθρώπους, που βρέθηκαν στο φορείο του ασθενοφόρου, γνωρίζοντας την ανθρώπινη αξία!!!

About " EKABNews "

Το EKABNews έχει δημιουργηθεί και υποστηρίζεται από εργαζόμενους του ΕΚΑΒ με σκοπό την συγκέντρωση των δημοσιευμάτων που αφορούνε την υπηρεσία και όχι μόνο.. Η ενημέρωση των συναδέλφων , η παρουσίαση διάφορων θεμάτων που αφορούνε τον χώρο, η προβολή των τοπικών νέων ανά παράρτημα, αλλά και η γενικότερη προβολή του ΕΚΑΒ.. είναι μερικοί από τους στόχους της σελίδας. Ευχαριστούμε για την υποστήριξη!